Πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές

Apiaceae : 22 taxa Fabaceae : 20 taxa Σε αυτόν συμπεριλαμβάνονται 45 taxa τα οποία κρίνονται ως σημαντικά καθώς ανήκουν σε καταλόγους που αποδίδουν την κατάσταση διατήρησής τους ή το νομικά κατοχυρωμένο καθεστώς προστασίας τους. Άλλα 21 είναι ενδημικά του Γράμου, της Β.

Πίνδου ή της Β. Τύποι βλάστησης Με βάση: τον κατάλογο, την περιγραφή και τις χωρικές πληροφορίες που δίνονται στην ΕΠΜ για τους τύπους οικοτόπων κεφ.

Μάθετε περισσότερα για την μελάσα εδώ:

Ακολουθεί η παράθεσή τους με γενική υψομετρική διαδοχήμε σύντομη περιγραφή και γεωγραφική αναφορά εντός της περιοχής. Ενότητα 1η : Αγροτικοί-αγροδασικοί οικότοποι Μεταξύ των καλλιεργειών υπάρχουν χορτολιβαδικές εκτάσεις ή εκτάσεις που βρίσκονται σε αγρανάπαυση.

Στην δένδρα δρυών ασκείται κλαδονομή. Συνθέτουν σημαντικό για την oρνιθοπανίδα ενδιαίτημα κατά θέσεις, σε τμήμα της περιοχής Χρυσή, Πευκόφυτο. Ενότητα 2η : Πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές και υποορεινή ζώνη βλάστησης Υποενότητα 2.

Αναπτύσσονται α κατά μήκος των ποταμών και των ρεμάτων της περιοχής με τη μορφή νησίδων παρόχθιας όπου κυριαρχούν γενικά οι ιτιές, η λεύκη και το σκλήθρο β με τη μορφή ελοφυτικής βλάστησης, γύρω από μικρές, μόνιμες ή εποχικές υδατοσυλλογές. Διακρίνεται στους εξής βασικούς τύπους: Στην περιοχή έργου ο οικότοπος εμφανίζεται κυρίως στη λεκάνη του Σαραντάπορου, στον άνω ρού Σκοτίδας-Μυροβλήτη.

Στη θέση αυτή παρουσιάζει πολύ καλή αντιπροσωπευτικότητα με έντονη την παρουσία της Alnus glutinosa στους ορόφους των δέντρων και των θάμνων και μικρή συμμετοχή της Salix elaeagnos και των ειδών Pinus nigra, Fagus moesiaca, Acer pseudoplatanus, Acer obtusatum, Ostrya carpinifolia κ. Στη συνέχεια με συμμετοχή των Salix alba και Salix elaeagnos ο οικότοπος εμφανίζει,εξάπλωση κατατμημένη σε νησίδες και δομή υποβαθμισμένη, έως το Πευκόφυτο και την Χρυσή, όπου και βρίσκεται η εκβολή στη κεντρική κοίτη του Σαραντάπορου.

Απαντάται κυρίως στη ζώνη των δασών της οξιάς και εκτός από τις όχθες των ρυακιών και των ποταμών δημιουργεί συχνά χαμηλές πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές στα κράσπεδα των δασικών δρόμων όπου επικρατούν ευνοϊκές φωτιστικές συνθήκες και συγκεντρώνεται η επιφανειακή απορροή.

Τη βλάστηση συνθέτουν τα είδη Salix elaeagnos, Salix viminalis και Salix caprea ενώ σε θέσεις με αυξημένη παροχή νερού, εμφανίζονται μεμονωμένα τα Salix alba και Salix fragilis. Στην περιοχή ο οικότοπος σημειώνεται σε ρέμα που συμβάλλει στο Σαραντάπορο, μεταξύ Κυψέλης-Χρυσής. Σε αυτό σχηματίζεται η τυπική μορφή της κλειστής στοάς από την πυκνή διάταξη των θαμνόμορφων ή δεντρόμορφων Salix alba, Salix fragilis, Salix elaeagnos και Salix caprea.

Μικρές ορεινές υδατοσυλλογές Στην ανώτερη δασική ζώνη, στα δασοόρια και στην υποαλπική ζώνη της περιοχής μελέτης εμφανίζονται σποραδικά μικρές ή μεγαλύτερες κοιλότητες που κατακλύζονται με νερό μόνιμα ή εποχιακά.

ΠΟΛΙΤΗΣ NEWS

Οι μικρές κοιλότητες αποτελούν νερόλακκους ponds βάθους λίγων εκατοστών που τροφοδοτούνται από την επιφανειακή απορροή και το λιώσιμο του χιονιού και συνήθως αποξηραίνονται στο τέλος του καλοκαιριού. Η βλάστηση που πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές περιβάλλει συντίθεται από ελόφυτα και είδη Αναγνωριστικό μεσημβρινού απώλειας βάρους απαντώνται στους χαμηλούς τυρφώνες.

Συχνά κατά την διάρκεια του θέρους η επιφάνεια του νερού καλύπτεται σε μεγάλο ποσοστό ή ακόμη και εξ ολοκλήρου από την βλάστηση αυτή. Τα κυριότερα είδη που απαντώνται στις θέσεις αυτές και συνθέτουν τη βλάστηση στα κράσπεδα των σχηματισμών και μέσα στο νερό, είναι τα εξής πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές Τypha domigniensis, Carex pendula, Carex paniculata, Carex ovalis, Juncus articulatus, Juncus inflexus, Juncus conglomeratus, Equisetum palustre, ενίοτε οι όχθες καλύπτονται από άτομα Salix alba, ενώ στην πρώτη από τις παραπάνω θέσεις την ελεύθερη επιφάνεια του νερού αποικίζει το εφυδατικό Lemna minor.

Έχει χαρακτηριστικές πετρώδεις, φτωχές σε βλάστηση, όχθες, από καθαρούς ασβεστολίθους από τις οποίες απουσιάζει η ελοφυτική βλάστηση ενώ αντίθετα τα δασικά ποώδη είδη φτάνουν συχνά μέχρι την επιφάνεια του νερού.

Μεταξύ άλλων στις όχθες, φύονται τα είδη, Alisma plantago-aquatica, Caltha palustris, Eleocharis palustris, Carex pendula, Juncus conglomeratus, Urtica dioica Υποενότητα 2. Στην περιοχή του έργου καταγράφονται οι εξής βασικοί τύποι: Αφορά συγκεκριμένα τα δάση που σχηματίζει η Quercus cerris και καταλαμβάνουν τις νότιες πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές και τους ξηρότερους σταθμούς στο κέντρο της περιοχής Νεστόριο-Νέα Κοτύλη και στη λεκάνη του Σαραντάπορου ως τη Χρυσή, όπου το είδος αντικαθίσταται από τις περισσότερο θερμόβιες Quercus pubescens και Quercus trojana.

Στη περιοχή μελέτης καταλαμβάνει τις νότιες, δυτικές και ανατολικές εκθέσεις πάνω από τον ποταμό Σαραντάπορο και εκτείνεται στο εσωτερικό των κοιλάδων που με κατεύθυνση βορά-νότου συμβάλλουν στο Σαραντάπορο, μέχρι το υψόμετρο των μέτρων.

Καταλαμβάνει κυρίως κυρτώματα, ράχες και μέτριας ή χαμηλής γονιμότητας σταθμούς σε φλύσχη και κροκαλοπαγές υπόθεμα. Δημιουργεί χαμηλούς πρεμνοφυείς αμιγείς σχηματισμούς ή μερικώς δασοσκεπείς θαμνώνες ενώ σε καλύτερους σταθμούς εμφανίζεται σε χαμηλή δεντρώδη μορφή και σε μίξη με είδη του Ostryo—Carpinion όπως, Οstrya carpinifolia, Carpinus orientalis, Fraxinus ornus, Quercus pubescens, Cotinus coggygria, Acer monspesulanum, Cercis siliquastrum, Colutea arborescens, Cornus mas, Juniperus oxycedrus, Quecus frainetto, Quercus cerris ενώ σπανιότερα προσμιγνύονται τα Rhus coriaria, Pyracanthus coccinea, Ulmus minor, Paliurus spina—cristi, Pinus nigra.

Υποενότητα 2. Ωστόσο, καθώς α τα δάση της μαύρης πεύκης στη περιοχή μελέτης εξαπλώνονται και στη ζώνη της οξιάς αλλά και στη χαμηλώτερη υψομετρικά ζώνη της δρυός και β αποτελούν τα κυρίαρχα δάση στην περιοχή έργου όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ΕΠΜ αλλά και από την προκαταρκτική εκτίμηση που έγινε με τη σημειακή προσέγγισηκρίθηκε σκόπιμο να καταγραφούν ως χωριστή ζώνη. Η μαύρη Πεύκη αποτελεί λοιπόν το κυρίαρχο κωνοφόρο είδος της περιοχής μελέτης. Σε όλο το Γράμο, καταλαμβάνει έκταση Οι φυτοκοινωνίες της εμφανίζονται είτε ως πρόδρομες, είτε ως ενδιάμεσες σε διαδικασία διαδοχής και σε μίξη με άλλα είδη, είτε ως τελικές, εδαφικά εξαρτώμενες.

Απαντάται σε όλα τα είδη πετρωμάτων που αφθονούν στη περιοχή : ασβεστόλιθους, κερατόλιθους, ψαμμίτες, κροκαλοπαγή, φλύσχη και οφιόλιθους. Η μαύρη πεύκη στο Γράμμο, σχηματίζει φυτοκοινότητες που καταλαμβάνουν δύο βασικές θέσεις στη διαδοχή της βλάστησης.

Εμφανίζεται ως πρόδρομο δάσος που επεκτείνεται ταχύτατα και καλύπτει γυμνές ή μερικώς δασοσκεπείς εκτάσεις όπως επίσης και σταθεροποιημένες αλλουβιακές αποθέσεις στις κοιλάδες των ποταμών Αλιάκμονα και Σαραντάπορου. Κοντά στις εξαπλώσεις αυτές, που αποτελούν ενδιάμεσες φυτοκοινωνίες, τα δάση της μαύρης πεύκης σχηματίζουν και εδαφικά εξαρτώμενες, διαρκείς φυτοκοινωνίες.

Εμφανίζονται κυρίως στο κέντρο της περιοχής πάνω σε σερπεντινικό υπόθεμα Μυροβλήτηςαλλά και σε ξηρές και φτωχές σε θρεπτικά συστατικά θέσεις, σε διάφορα πετρώματα.

Τα δάση της μαύρης πεύκης παρουσιάζουν δύο βασικές φυσιογνωμικές όψεις. Η πρώτη εμφανίζεται στους καλύτερους σταθμούς και χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη συνδέσμου πλατυφύλλων ειδών που καταλαμβάνουν τον μεσόροφο και τον όροφο των θάμνων. Στη περίπτωση αυτή στις ευνοικότερες εκθέσεις και γονιμότερες θέσεις κυριαρχεί τελικά η οξιά και στις χειρότερες η Quercus cerris ενώ μαζί τους σε έντονη μίξη εμφανίζονται τα Acer obtusatum, Ostrya carpinifolia και Corylus avellana. Η δεύτερη όψη εμφανίζεται σε φτωχότερους σταθμούς και χαρακτηρίζεται από τον γυμνό υπόροφο νότια Πύργου.

Από απόψεως δομής, οι συστάδες μαύρης πεύκης του Γράμμου είναι στην πλειοψηφία τους σχεδόν ομήλικες, μονόροφες, μέσης ή νεαρής ηλικίας γενικά απουσιάζουν οι ώριμες συστάδες με εξαίρεση περιοχές νότια του Πύργου και τη λεκάνη της Αετομηλίτσας όπου το δάσος παρουσιάζει εκτός από τη βιολογική και μεγάλη αισθητική αξία και μέσης ή μικρής, μέσης διαμέτρου.

Αποτέλεσμα των χαρακτηριστικών αυτών είναι η εμφάνιση χαμηλής δομικής πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές, μειωμένης παρουσίας βρύων και λειχηνών και η απουσία νεκρού ξύλου.

Οι συνθήκες αυτές προσδίδουν χαμηλές τιμές βιοποικιλότητας στο ενδιαίτημα που αξιολογείται ως σημαντικό λόγω των οριακών προσαρμογών και των πολλαπλών λειτουργιών που επιτελεί σε ποικιλία σταθμών και περιβαλλόντων.

Παρότι δεν αναφέρεται στην ΕΠΜ, περιλαμβάνεται σε αυτόν τον κατάλογο, καθώς καταγράφηκε σε σημαντικό ποσοστό από την προκαταρκτική σημειακή εξέταση.

Από ό,τι φαίνεται επίσης από τα προκαταρκτικά στοιχεία, και η μίξη αυτή εμφανίζει επίσης δυναμική, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η Μαύρη Πεύκη εμφανίζεται ως πρόδρομο είδος και μετά εμφανίζεται η δρυς.

Δεν είναι όμως σαφές αν και σε ποιες συνθήκες την εκτοπίζει. Η μίξη αυτή συνήθως εμφανίζει δυναμική, εφόσον η οξιά αναμένεται να εκτοπίσει τη μαύρη πεύκη σε αρκετούς σταθμούς στο μέλλον.

Internet Explorer Όσον αφορά τα cookies που εγκαθίστανται από τρίτους, οι χρήστες μπορούν να διαχειριστούν τις προτιμήσεις τους και να αποσύρουν τη συγκατάθεσή τους, κάνοντας κλικ στον σχετικό σύνδεσμο εξαίρεσης εφόσον παρέχεταιχρησιμοποιώντας τα μέσα που προβλέπονται στην πολιτική απορρήτου τρίτων ή επικοινωνώντας με τρίτους. Τέτοιες πρωτοβουλίες επιτρέπουν στους χρήστες να επιλέγουν τις προτιμήσεις παρακολούθησης για τα περισσότερα από τα εργαλεία διαφήμισης.

Οι περιπτώσεις αυτές διακρίνονται εύκολα γιατί η ηλικία της πεύκης που δημιούργησε το πρόδρομο δάσος είναι γενικά πολύ μεγαλύτερη από της οξιάς που εγκαταστάθηκε αργότερα. Διαρκής μίξη σε ομάδες και συνδεδρίες, υπάρχει σε περιοχές που εμφανίζονται διαφοροποιήσεις στις εδαφικές συνθήκες και δημιουργούνται πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές τα οποία εκμεταλλεύονται κετογονικό μενού τα δύο είδη.

Η οξιά αποτελεί το κυρίαρχο δασικό είδος της Ευρώπης, με μεγάλη ανταγωνιστική ικανότητα, με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις να κυριαρχεί σε βάρος άλλων ειδών και να σχηματίζει τις τελικές climax φυτοκοινωνίες σε αμιγή συσταδική μορφή. Στην Ελλάδα η οξιά βρίσκεται στα θερμοόρια της εξάπλωσής της και για αυτόν τον λόγο καταλαμβάνει συνήθως γόνιμους σταθμούς σε βόρειες, βορειοδυτικές και βορειοανατολικές εκθέσεις της ορεινής ζώνης, εκτεινόμενη συχνά ως τα δασοόρια.

Στο υπόλοιπο σχηματίζει μικτές με μαύρη πεύκη συστάδες. Από τύπους δασών οξιάς που έχουν διακριθεί με βάση χαρακτηριστικά είδη χλωρίδας του υπορόφου, την πρόσμιξη άλλων δασικών ειδών ή χαρακτηριστικά των συνθηκών του σταθμού, δύο έχουν σημαντική εκπροσώπηση στην περιοχή του έργου και αναφέρονται παρακάτω.

Χαρακτηριστικό του οικότοπου αποτελεί ο μικρός αριθμός φυτικών ειδών και η χαμηλή ως μηδενική εδαφοκάλυψη του υπορόφου που μόνο με επίδραση κρασπέδου ή φωτοκηλίδων αυξάνει. Ο οικότοπος επίσης χαρακτηρίζεται από την παρουσία στον υπόροφο οξύφιλων και λιτοδίαιτων ειδών-δεικτών, τα οποία για την περιοχή μελέτης είναι, Luzula sylvatica, Luzula spicata, Vaccinium myrtillus, Deschampsia flexuosa και Pteridium aquilinum.

Στην περιοχή εμφανίζεται κυρίως στο βόρειο τμήμα της κορυφογραμής των Αρένων και γύρω από τη Νέα Κοτύλη όπου με την οξιά κατά θέσεις προσμιγνύεται η Quercus cerris. Άλλα είδη που συμμετέχουν στη βλάστηση είναι τα Abies borisii—regis και Acer obtusatum που εμφανίζονται σπάνια στον όροφο των δέντρων και των θάμνων, ενώ στον ποώδη όροφο τα Orthilia secunda, Veronica officinalis, Helleborus cyclophyllus, Poa nemoralis, Mycelis muralis, Rubus canescens, Epilobium montanum, Μonotropa hypopitys, Prenanthes purpurea κ.

Οι ευνοϊκές εδαφικές συνθήκες του ενδιαιτήματος αντικατοπτρίζονται στην εμφάνιση και σύνθεση σε είδη του υπορόφου που συχνά εμφανίζει αρκετά υψηλότερο βαθμό εδαφοκάλυψης. Ενδεικτική είναι επίσης η εμφάνιση του Pteridium aquilinum, μόνο σε διάκενα και ξέφωτα, και με ανάπτυξη που φτάνει τα 1,5 ή και 2 μέτρα ύψος.

Διατροφική αξία μελάσας

Στην περιοχή έργου ο οικότοπος εξαπλώνεται με εξαιρετική αντιπροσωπευτικότητα στον Πύργο Κοτύλης και στο κεντρικό τμήμα των Αρένων. Μικρή συμμετοχή στον όροφο των δέντρων έχουν τα είδη Abies borisii—regis, Αcer obtusatum, Ulmus montana, Sorbus aria.

Yπάρχει θαμνώδης όροφος με χαμηλή φυτοκάλυψη που συντίθεται από τα είδη, Fagus moesiaca, Rubus hirtus, Acer pseudoplatanus, Rhamnus alpinus, Daphne laureola. Στον όροφο των ποών είναι χαρακτηριστική η έντονη παρουσία του Galium odoratum που σχηματίζει κηλίδες ή τάπητες και ο μεγάλος βαθμός κάλυψης από είδη που χαρακτηρίζουν πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές ποιότητας σταθμούς.

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΠΟΤΑ SANTA ΜΕ ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΥΦΗ, ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ

Μεταξύ άλλων αναφέρονται τα Dryopteris felix—mas, Cystopteris fragilis, Sanicula europaea, Geranium robertianum, Knautia drymeia, Fragaria vesca, Rumex acetosella, Aegopodium podagraria, Urtica dioica, Heracleum sphondylium, Viola riviniana, Galium odoratum, Oxalis acetosella, Doronicum columnae, Sanicula europaea, Geum urbanum κ. Abieti—Fagetum moesiacum. Εξαπλώνεται σε μεγάλη έκταση στην περιοχή μελέτης, μεταξύ των υψομέτρων μ, καταλαμβάνοντας καλής ποιότητας και υψηλής παραγωγικότητας σταθμούς.

Σολτς: Να μην πέσουμε στην παγίδα Πούτιν που λέει ότι ο κόσμος χωρίζεται

Στις θέσεις αυτές η ανταγωνιστική και η αυξητική ικανότητα της οξιάς και της υβριδογενούς ελάτης είναι παραπλήσιες με αποτέλεσμα την εξασφάλιση της διαρκούς μίξης των συστάδων και της σταθερότητας του οικοσυστήματος. Τα δάση αυτά στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίζονται από μεγάλη ετερογένεια δομής, καθώς είναι μικτά, ανομήλικα και πολυόροφα.

Η δομική ποικιλότητα, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ώριμων δέντρων και με την αυξημένη ποικιλότητα σε είδη χλωρίδας και πανίδας όλων των κατηγοριών, προσδίδει στον συγκεκριμένο οικότοπο, τις υψηλότερες τιμές βιολογικής ποικιλότητας για την περιοχή μελέτης.

Αναφορικά με τη χλωριδική σύνθεση της βλάστησης τα Fagus moesiaca και Abies borisii—regis συνθέτουν τον ανόροφο των συστάδων, ενώ σπάνια παρουσιάζονται άτομα Pinus nigra. Στον μεσόροφο και υπόροφο εμφανίζεται εκτός των παραπάνω, μεγάλη ποικιλία ειδών όπως : Αcer obtusatum, Quercus cerris, Coryllus avellana, Sorbus torminalis, Ostrya carpinifolia, Populus tremula, Populus alba, Ulmus pendunculata, Prunus avium, Prunus cerasifera και πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές μισγάγκειες και ιδιαίτερα σκιερές θέσεις, τα Fraxinus excelsior, Acer pseudoplatanus, Ulmus montana, Carpinus betulus, Sambucus nigra.

Ο ποώδης όροφος δεν διαφέρει σε κάλυψη και σύνθεση ειδών από αυτόν των τύπων οικοτόπων της οξιάς σε αντίστοιχους σταθμούς Asperulo—Fagetum, Aceri—Fagetum. Abietum borisii regis που εμφανίζονται μέσα στη ζώνη των δασών της οξιάς και λόγω της χλωριστικής συγγένειας που παρουσιάζουν με αυτή, εντάσσονται στη συνένωση Fagion moesiaceae. Στην περιοχή μελέτης ο τύπος αυτός έχει περιορισμένη εξάπλωση και η μοναδική σημαντική παρουσία του εντοπίζεται στις αμιγείς συστάδες ελάτης που αναπτύσσονται σε υψόμετρο έως μέτρων, πάνω σε μαργαϊκό υπόθεμα, ανατολικά του χωριού Kυψέλη.

Ακολουθήστε μας

Επίσης ο οικότοπος αυτός καταλαμβάνει μεγάλη έκταση στα υποαλπικά λιβάδια και τη μεταβατική ζώνη των δασοορίων όπου και συνιστά μωσαϊκό με τους μερικώς δασοσκεπείς σχηματισμούς. Στη σύνθεση της βλάστησης εκτός του Juniperus communis συμμετέχουν τα είδη, Rosa canina, Prunus spinosa, Crataegus monogyna, Prunus prostrata και η φτέρη Pteridium aquilinum, που συχνά στα ενδοδασικά διάκενα εμφανίζει υψηλή κοινωνικότητα φτεριάδες.

Επιπλέον στα μεγαλύτερα υψόμετρα εμφανίζονται τα είδη,Juniperus communis subsp. Εντός της περιοχής, αναπτύσσεται κυρίως γύρω από την κορυφογραμμή των Αρένων.

Αναμειγνύεται, χωρίς σαφή όρια με τους οικοτόπους και βλ. Ενότητα 3η: Αλπική και υποαλπική ζώνη βλάστησης Στις περιοχές πάνω από τα δασοόρια καταλαμβάνει η ανωδασική ζώνη Astragalo-Acantholimonetalia που συντίθεται κυρίως από αλπικά ποολίβαδα και θαμνολίβαδα.

Το ορεινό συγκρότημα Γράμμου — Αρενών είναι ο χώρος της πιο εκτεταμένης και αδιάσπαστης εξάπλωσης αλπικών και υποαλπικών οικοσυστημάτων στην Ελλάδα. Υποενότητα 3. Σχηματίζονται σε μισγάγγειες, κοιλώματα ή επίπεδες πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές που δεν αποστραγγίζονται, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν στάθμη νερού λίγο χαμηλότερα έως λίγο ψηλότερα από το επίπεδο του εδάφους.

A A Zoom «Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του Βλαντίμιρ Πούτιν που ισχυρίζεται ότι ο κόσμος χωρίζεται στην παγκόσμια "Δύση" - δηλαδή στην Ομάδα των Επτά και τους φίλους τους στον Βορρά - και σε όλους τους πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές, προειδοποίησε ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς και εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας έχουν νόημα, καθώς έχουν ήδη αποδυναμώσει σημαντικά τη ρωσική οικονομία. Στο ίδιο πλαίσιο, ο καγκελάριος ανέφερε ότι από κοινού με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες θα συζητηθούν σήμερα μέτρα που μπορούν να ληφθούν προκειμένου να διασφαλιστεί η εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν οι κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας έχουν νόημα, όταν λ. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Σολτς, η Ρωσία έχει πλέον αποκοπεί από την τεχνολογική πρόοδο.

Επίσης συχνά σχηματίζονται αμέσως μετά την έξοδο πηγαίων υδάτων. Επειδή ως κύρια πώς αποδυνάμωσε τις λευκές κορυφές τροφοδοσίας τους, σε νερό και θρεπτικά στοιχεία, έχουν την επιφανειακή ή και την υπόγεια υδαταπορροή, τα συστήματα αυτά ορίζονται ως γεωτροφικά ή γεωγενή.

Aντίθετα, οι ενεργοί τυρφώνες bogs συνιστούν ομβροτροφικά συστήματα, γιατί στον σχηματισμό τους συμβάλλουν ιδιαίτερα τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα. Η βλάστηση στους χαμηλούς τυρφώνες συντίθεται από είδη που είναι προσαρμοσμένα σε συνθήκες κάθυγρων ή πλημμυρισμένων εδαφών και μόνο στην περιφέρεια των συστημάτων αυτών υπάρχει δυνατότητα αποίκισης από μεσοϋγρόφυτα ή μεσόφυτα είδη.

Στις θέσεις αυτές κυριαρχούν τα είδη Juncus inflexus, J. Στις λιγότερο υγρές θέσεις επικρατούν τα είδη Calamagrostis varia, Veratrum album, Dactylorrhiza baumanniana, Primula veris, Mentha longifolia. Ο οικότοπος στο Γράμμο σταδιακά εμφανίζεται από τα δασοόρια, και αποκτάει την τυπική του φυσιογνωμία σε υψόμετρο μέτρων και άνω. Δημιουργεί στο χώρο μωσαϊκό με τα ποολίβαδα χωρίς να καταλαμβάνει εκτεταμένες συνεχείς επιφάνειες.